تهیه لیست کاملی از خوراک ممنوعه و یا لیستی از خوراک که برای پرنده محدودیت ایجاد می کند، به دلایل متعدد، بسیار مشکل می باشد که در ذیل به برخی از این دلایل اشاره می کنیم:

اول اینکه، پاسخ تغذیه ای در میان گونه های مختلف موجودات زنده، متفاوت است. برای مثال محدودیت خوراک برای گونه انسان با دیگر رده های پستاندار (سگ، گربه، ...) می تواند متفاوت باشد. حال در نظر داشته باشید که راسته پرندگان خود به تنهایی، از بیش از 10.000 گونه مختلف تشکیل شده که این حساسیت ها می تواند در بین گونه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین بیایید در قدم اول از تأمیم دادن خوراک دیگر گونه ها به پرندۀ خود خودداری کنیم و یا با احتیاط بیشتری عمل کنیم. به بیان ساده تر، هر ماده غذایی که در انسان استفاده می شود، دلیلی ندارد که در پرندگان نیز با همان امنیت غذایی استفاده شود.

مسئله دوم، اگرچه گزارشات رسمی از مسمومیت برخی خوراک ها در پرندگان وجود دارد، از طرف دیگر برخی از گزارشات به صورت غیر رسمی و برگرفته از تجربه شخصی صاحبان پرنده می باشند. در این موارد احتیاط حکم می کند که از مصرف این مواد خودداری شود و یا به میزان بسیار کم و تحت نظر پزشک متخصص استفاده شوند.

مورد آخر، به خاطر داشته باشید، آنچه تعیین کننده مسمومیت است، میزان مصرفی از ماده غذایی می باشد. به این معنی که شاید مصرف مقادیر ناچیز از یک ماده غذایی مشخص، برای پرنده مشکلی ایجاد نکند، ولی مصرف بیش از حد آن مسمومیت زا باشد. به این ترتیب مصرف مواد غذایی که پرنده به صورت فردی علاقه زیادی به آن ها دارد، می بایست محدود و کنترل شده باشد. پس هر ماده غذایی که پرنده تمایل خوردن بیشتر به آن دارد، می بایست با محدودیت بیشتر در اختیار آن قرار گیرد.

در ادامه به برخی موارد که مصرف آن ها در پرنده ممنوع و یا محدود می باشد اشاره خواهیم کرد:

• شکلات
• آووکادو
• سیر
• پیاز
• دانه میوه جات
• خوراک های با چربی
• نمک یا قند زیاد
• آب نبات های بدون قند
• بادام زمینی
• فراورده های لبنی
• سنگریزه
• قارچ
• ریواس

دلیل ممنوعیت و یا محدودیت در موارد ذکر شده یکی از سه مورد زیر می باشد:

• گزارش مسمومیت از مصرف این مواد در پرندگان اعلام شده است.
• گزارش مسمومیت از مصرف این مواد در دیگر موجودات زنده (انسان، گربه، سگ) اعلام شده است که به همین علت خطر مسموم کردن دیگر گونه ها نیز وجود دارد.
• خطر بالقوه مسمومیت در صورت استفاده از مقادیر بسیار بالا وجود دارد.

پرندگان در اکثر طول عمر خود به روی دو پا وزن می گیرند. به همین منظور سلامت پا در افزایش طول عمر پرنده بسیار حائز اهمیت می باشد. در پرندگان چوب نشین، اهمیت نشیمنگاه مناسب در سلامت اندام حرکتی دو چندان می شود.

شاید بتوان نشیمنگاه مناسب برای پرنده را به مانند کفش مناسب برای انسان در نظر گرفت. همانند کفش برای انسان، در انتخاب نشیمنگاه می بایست به اندازه و جنس آن دقت شود.

جنس چوب: جنس چوب نشیمنگاهی بهتر است از جنس چوب طبیعی درخت باشد. از آنجا که تنوع گونه ای درختان باعث می شود که تعداد زیادی از انواع درختان، در لیست چوب های خطرناک برای پرنده قرار گیرند، در انتخاب نوع درخت حتما بایستی با پزشک متخصص مشورت شود. به طور کلی درخت های حاوی صمغ برای این منظور مناسب نیستند. همچنین بهتر است چوب مورد استفاده خشک باشد. پیش از استفاده از هرگونه نشیمنگاه، می بایست برای احتیاط جهت شست و شو و ضد عفونی صورت پذیرد. استفاده از چوب اکثر درختان میوه در صورت رعایت موارد ذکر شده بلامانع است. هرگز از نشیمنگاه هایی از جنس سیمان و یا مواد ساینده و زبر به عنوان تنها نشیمنگاه یا بالاترین نشیمنگاه در قفس استفاده نکنید . هرگز از چوب های سمباده ای برای نشیمنگاه استفاده نکنید این چوب ها باعث سایش کف پای پرندگان در دراز مدت میشوند.

نشیمنگاه هایی از جنس طناب برای پای پرندگان خوب است اما:

• آن ها را به صورت مداوم بررسی کنید تا دچار پوسیدگی یا فرسودگی نشده باشند.
• این طناب ها می بایست در زمانی پوسیدگی یا کثیف شدن تعویض شوند.
• طناب هایی که تارهای آن به خوبی در هم تنیده نشده اند ، میتوانند باعث گیر افتادن پای پرنده در آن شوند (در صورت کوتاه کردن ناخن پای پرندگان احتمال بروز این مشکل کاهش می یابد).
• پرندگان خود را زیر نظر داشته باشید و مطمئن شوید که رشته های طناب را نمیخورند .

نشیمنگاه هایی از جنس PVC در برابر تخریب توسط منقار پرندگان مقاوم هستند اما میتوانند لغزنده باشند. این نشیمنگاه ها اگر درست صیقل خورده و خمیده شده باشند ، برای طوطی سانان ایمن ترند.

قطر نشیمنگاه: به عنوان یک نکته کلی، چوب های نشیمنگاه باید قطر ، شکل و ساختار های متنوع داشته باشند. به عبارت دیگر، می توان از چند چوب با اندازه متفاوت استفاده گردد. چوب های با قطر مختلف، علاوه بر اینکه به پرنده این انتخاب را می دهد که در جای راحت تر استراحت کند، با تغییر قطر باعث خونرسانی بهتر و نوعی ورزش در پای پرنده می شود.

مشکل اصلی در روند اجرایی نشیمنگاه های متعدد، محدودیت فضای نگهداری پرنده می باشد. به این معنی که همیشه محدودیت های فضایی در اولویت اول قرار می گیرند و در صورتی که فضای نگهداری پرنده به شما اجازه استفاده از چند چوب را نمی دهد، به هیچ وجه توصیه نمی شود. برای این منظور حتما با متخصص پرندگان مشورت کنید.

در جایی که شما فقط یک نشیمنگاه را به عنوان نشیمنگاه اصلی پرنده معرفی می کنید، بهتر است قطر آن به گونه ای باشد که پای پرنده سه چهارم از قطر آن نشیمنگاه را در بر بگیرد.

اگر بخواهیم به دنبال بیان دمای مناسب برای نگهداری پرندگان خانگی باشیم، پاسخ به این سوال با توجه به تنوع گونه ای در بین پرندگان (بیش از 10.000 گونه) و خواستگاه جغرافیایی متنوع آن ها بسیار دشوار است.

پس ایده آل تعیین دمایی هر گونه، زیستگاه زادگاه آن گونه می باشد. برای مثال برای عروس هلندی با توجه به زادگاه پرنده، آب و هوای خشک و نیمه خشک با دمای میانگین حدود 30 درجه ایده آل می باشد.

از طرف دیگر پرندگان نیز به مانند پستانداران، جانورانی خونگرم می باشند. این مسئله به پرنده کمک می کند تا تحت شرایطی، در دامنه ی گسترده ای از دما خود را سازگاری دهد. به همین منظور در صورتی که در محیط اسارت دمایی ثابت برقرار باشد، پرندگان قادر به سازگار ساختن خود به شرایط جدید خواهند بود.

با این وجود ذکر چند نکته الزامی است:

آنچه بایستی مهمتر از دمای نگهداری پرنده در نظر گرفته شود، تغییرات ناگهانی دما در محیط زندگی پرنده می باشد که بایستی از آن اجتناب شود. دمای مورد نیاز در پرندگانی که پوشش آن ها به دلایل مختلف کامل نمی باشد (مانند پرندگان دارای عارضه پرکنی)، یا پرندگانی که لاغر می باشند و یا بیمار هستند، بایستی بالاتر از میزان طبیعی در نظر گرفته شود که در این مورد بایستی با پزشک متخصص مشورت گردد. رفتار پرنده می تواند تا حد زیادی مؤید رفاه پرنده از شرایط دمایی باشد. به این منظور در صورتی که پرنده پف کرده و یا لرزش داشته باشد، نیاز به گرمایش بیشتر داشته و در صورتی که علائمی همچون له له زدن و یا دور نگه داشتن بال ها از بدن را نشان دهد، نیاز به سرمایش پرنده بیشتر است. نکته بسیار مهم در این موارد مشاوره از پزشک متخصص و رفع ابهامات مربوط به این علائم می باشد. با عنایت به موارد گفته شده، اکثر پرندگانی که تعریف حیوان خانگی در مورد آن ها صدق می کند و از لحاظ جسمی سالم می باشند، می توانند در دامنه دمایی آسایش انسان (°24-°18) زندگی کنند.