پرندگان در اکثر طول عمر خود به روی دو پا وزن می گیرند. به همین منظور سلامت پا در افزایش طول عمر پرنده بسیار حائز اهمیت می باشد. در پرندگان چوب نشین، اهمیت نشیمنگاه مناسب در سلامت اندام حرکتی دو چندان می شود.

شاید بتوان نشیمنگاه مناسب برای پرنده را به مانند کفش مناسب برای انسان در نظر گرفت. همانند کفش برای انسان، در انتخاب نشیمنگاه می بایست به اندازه و جنس آن دقت شود.

جنس چوب: جنس چوب نشیمنگاهی بهتر است از جنس چوب طبیعی درخت باشد. از آنجا که تنوع گونه ای درختان باعث می شود که تعداد زیادی از انواع درختان، در لیست چوب های خطرناک برای پرنده قرار گیرند، در انتخاب نوع درخت حتما بایستی با پزشک متخصص مشورت شود. به طور کلی درخت های حاوی صمغ برای این منظور مناسب نیستند. همچنین بهتر است چوب مورد استفاده خشک باشد. پیش از استفاده از هرگونه نشیمنگاه، می بایست برای احتیاط جهت شست و شو و ضد عفونی صورت پذیرد. استفاده از چوب اکثر درختان میوه در صورت رعایت موارد ذکر شده بلامانع است. هرگز از نشیمنگاه هایی از جنس سیمان و یا مواد ساینده و زبر به عنوان تنها نشیمنگاه یا بالاترین نشیمنگاه در قفس استفاده نکنید . هرگز از چوب های سمباده ای برای نشیمنگاه استفاده نکنید این چوب ها باعث سایش کف پای پرندگان در دراز مدت میشوند.

نشیمنگاه هایی از جنس طناب برای پای پرندگان خوب است اما:

• آن ها را به صورت مداوم بررسی کنید تا دچار پوسیدگی یا فرسودگی نشده باشند.
• این طناب ها می بایست در زمانی پوسیدگی یا کثیف شدن تعویض شوند.
• طناب هایی که تارهای آن به خوبی در هم تنیده نشده اند ، میتوانند باعث گیر افتادن پای پرنده در آن شوند (در صورت کوتاه کردن ناخن پای پرندگان احتمال بروز این مشکل کاهش می یابد).
• پرندگان خود را زیر نظر داشته باشید و مطمئن شوید که رشته های طناب را نمیخورند .

نشیمنگاه هایی از جنس PVC در برابر تخریب توسط منقار پرندگان مقاوم هستند اما میتوانند لغزنده باشند. این نشیمنگاه ها اگر درست صیقل خورده و خمیده شده باشند ، برای طوطی سانان ایمن ترند.

قطر نشیمنگاه: به عنوان یک نکته کلی، چوب های نشیمنگاه باید قطر ، شکل و ساختار های متنوع داشته باشند. به عبارت دیگر، می توان از چند چوب با اندازه متفاوت استفاده گردد. چوب های با قطر مختلف، علاوه بر اینکه به پرنده این انتخاب را می دهد که در جای راحت تر استراحت کند، با تغییر قطر باعث خونرسانی بهتر و نوعی ورزش در پای پرنده می شود.

مشکل اصلی در روند اجرایی نشیمنگاه های متعدد، محدودیت فضای نگهداری پرنده می باشد. به این معنی که همیشه محدودیت های فضایی در اولویت اول قرار می گیرند و در صورتی که فضای نگهداری پرنده به شما اجازه استفاده از چند چوب را نمی دهد، به هیچ وجه توصیه نمی شود. برای این منظور حتما با متخصص پرندگان مشورت کنید.

در جایی که شما فقط یک نشیمنگاه را به عنوان نشیمنگاه اصلی پرنده معرفی می کنید، بهتر است قطر آن به گونه ای باشد که پای پرنده سه چهارم از قطر آن نشیمنگاه را در بر بگیرد.