یکی از مهمترین چالش هایی که متخصصین پرندگان در طبابت خود با آن مواجه هستند، تزریق در پرندگان می باشد.

عموما اکثر صاحبان پرندگان خانگی از تزریق در پرندگان ترس و واهمه دارند. غریب به اکثریت ایشان، تزریق را عاملی برای مرگ پرنده می دانند و خیلی ها نیز به اشتباه برداشت می کنند که با انجام تزریق پرنده سکته خواهد کرد.

ممکن است برخی از شما دوستان تجربه تلخی از تزریق پیش من داشته باشید و البته بسیاری از شما، شانس بهبودی پرنده خودتون رو مدیون تزریقات هستید.

برای آن دسته از دوست داران پرنده و همچنین برای متخصصین محترم، به برخی نکات مهم پیرامون این مسئله اشاره خواهم کرد:

• در اینکه تزریق به عنوان عامل درمانی تهاجمی، در پرنده استرس ایجاد می کند شکی نیست، ولی به مانند بسیاری از استرس های دیگر، می تواند در صورت شانس بهبود پرنده، در اولویت انجام کار قرار گیرد.

تشخیص این اولویت بندی به عهده پزشک متخصص می باشد، چراکه دارنده پرنده به سبب پیوند عاطفی که با پرنده دارد و تجربه علمی کم، نمی تواند در این زمان تصمیم گیری صحیح داشته باشد. بنابراین باید به پزشک متخصص خود اعتماد کند.

• در صورتی که پرنده پس از تزریق تلف شود، نمی توان بلافاصله علت مرگ را به نفس خود تزریق نسبت داد. چرا که اکثرا پرندگانی کاندید تزریق می شوند که وضعیت بالینی وخیم دارند. همچنین پرندگان به واسطه داشتن رفتار پنهان کردن علائم می توانند به ظاهر سالم باشند ولی در باطن به واسطه داشتن مشکلات داخلی فراوان، دچار مرگ ناگهانی گردند.

از طرف دیگر به مانند علم پزشکی انسانی، احتمال خطای انسانی نیز در تزریق به طرق مختلف ( اشتباه در محل تزریق، نوع داروی تزریقی و میزان آن) وجود دارد.

برای برطرف کردن این مشکل، همیشه حق با صاحب پرنده است که از نوع داروی تزریقی، میزان داروی تزریق شده و روش تزریق، اطلاع داشته باشد.

• در نظر داشته باشید، تنها زمانی می توان مرگ پرنده را به تزریق نسبت داد که پرنده توسط مراجع ذی صلاح کالبدگشایی دقیق شده و علت مرگ مشخص شود.
• باور داشته باشید که دادن دارو به صورت خوراکی برای یک متخصص پرنده بسیار ساده تر و با دردسر کمتری در طبابت صورت می پذیرد. پس اجازه دهید با اعتماد به پزشک متخصص پرندگان، بهترین درمان برای پرنده صورت پذیرد.
• اکثر پرندگان به واسطه توانایی پنهان کردن علائم بیماری، با شدت بالایی از بیماری مورد نظر به کلینیک ها و نزد متخصصین مراجعه می کنند. تزریق در این مواقع می تواند به عنوان یک راهکار درمانی سریع، فرصتی در جهت زمان از دست رفته برای درمان بیمار باشد.
• برخی موارد ضرورت تزریق بسیار روشن است. برای مثال برای پرنده ای که به واسطه بالا آوردن، هیچ ماده مغذی دریافت نمی کند و در وضعیت نا به سامانی به لحاظ امتیاز بدنی به سر می برد، نمی توان دارو خوراکی تجویز کرد.
• اگرچه تزریق، درمان تهاجمی و مؤثری در نظر گرفته می شود، در برخی موارد با وجود تزریق نیز، به دلیل نفس خود بیماری ( مانند بیماری های ویروسی و یا بیماری های متابولیک پیشرفته)، ممکن است توفیقی در درمان حاصل نشود.